De afgelopen jaren hebben er al heel wat mensen voor mijn camera gezeten. In allerlei vormen en maten en hoedanigheden. Of beter gezegd: wezens. Want er zijn ook weleens honden en katten voorbij gekomen. Wat me altijd weer opvalt en raakt: iedereen is mooi. En dat heeft niks te maken met uiterlijk. Zodra de ogen open gaan en iemand zich durft te tonen, dan gebeurt er iets. Waarschijnlijk is het een zielsding. Als je daarin gelooft. Vandaar de naam: Soul Stories on Film. 

Bezielde filmportretten dus. Ook weleens true selfies genoemd. Deels film ik wat me roept, en deels film ik in betaalde opdracht. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een portret als nalatenschap of een viering/vastlegging van een bijzonder moment. Of soms is iemand gewoon nieuwsgierig naar wat er gebeurt wanneer je voor even zo volledig gezien wordt, zonder verwachting of oordeel. Wat zich dan toont. Dat is naast helend vaak ook spannend. Moed is nodig. Het filmmateriaal monteer ik terug naar een korte film, waarin voor mij iemands essentie het meest aanwezig is. Dat is een zorgvuldig proces. Maatwerk. 

Af en toe mag ik het resultaat openbaar delen. Dat is prachtig, want dan kan het voor anderen ook iets betekenen. Zo vaak denken we alleen te staan met iets, terwijl dat zelden het geval is. Want we hebben uiteindelijk veel meer overeenkomsten dan verschillen. Andere keren blijft de film alleen voor de gefilmde en eventueel diens dierbaren. Alles is goed. De portretten leiden hoe dan ook altijd naar meer herkenning, begrip, inzicht en (zelf)liefde. Een mooiere missie bestaat er niet wat mij betreft.